Ποιος θα σε κρίνει για το αν είσαι καλή νέα μανούλα ή όχι;

Όλοι μας λένε πως η μητρότητα είναι στη φύση μας και εμείς οι δύσμοιρες μόλις γεννήσουμε, νιώθουμε πως απλά δεν το έχουμε! Πως κάποια κακιά νεράιδα μας καταράστηκε στην κούνια μας να μην είμαστε καλές μανούλες αλλά κακές και δύστροπες… Ε λοιπόν, όλο αυτό για τη φύση μας αποτελεί έναν μεγάλο Μύθο! Ναι το έχουμε αυτό το υλικό διαθέσιμο και νιώθουμε πως κάτι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά μόλις γεννάμε, σαν κάτι να χάνεται…

Πελαγώνουμε με το παραμικρό, θυμώνουμε με όλους και όλα μας φταίνε κι απ΄όλα τα «έπρεπε» δε λειτουργεί τίποτα! …κι ευχόμαστε να «άνοιγε η γη να μας καταβροχθήσει», ούτε καν να μας καταπιεί! Προς αποκατάστασιν επομένως αυτού του Μύθου σας γνωστοποιώ το εξής: Η μητρότητα σε πρακτικό επίπεδο ξυπνάει με το συντονισμό μητέρας–παιδιού! Τι θα πει αυτό; Κατά την εγκυμοσύνη που οι δύο λειτουργούσαν ως ένα, υπήρχε μία ενέργεια, συντονισμένη και λειτουργική. Π.χ. Έτρωγε βαριά η μαμά, δυσφορούσε το παιδί. Κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδί, το αντιλαμβάνονταν η μαμά, κλπ.

Με τη γέννηση και το διαχωρισμό προκύπτει μια αναστάτωση στο συντονισμό αυτό. Ο καθένας με τις δικές του αυτόνομες λειτουργίες αναζητά αγωνιωδώς την πρότερη κατάσταση της απόλυτης ταύτισης και ησυχίας. Πρέπει επομένως οι ενέργειές τους να επαναπροσδιοριστούν και να ξανασυντονιστούν! Ας δούμε πώς…

1)Περιβάλλον: Από τις πρώτες κοινωνίες οι άνθρωποι επέλεγαν τους συντρόφους τους με κριτήριο την υγιή διαιώνιση του είδους. Δηλαδή, επέλεγαν άλλους «υγιείς συμβατούς συνεργάτες επιβίωσης». Ένας καλός πατέρας ήταν και είναι, ο ικανός κουβαλητής, συνεργάσιμος και ρωμαλέος! Με το που τεκνοποιούσε έφευγε από τη «φωλιά» για αναζήτηση τροφής και η μητέρα έμενε πίσω να διοικήσει και να φροντίσει την καθημερινότητα. Αυτό μέχρι τις μέρες μας υπάρχει στο κύτταρό μας και μας καθοδηγεί αρχετυπικά. Αυτό χρειαζόμαστε και τώρα. Μένοντας μόνες με τα παιδιά μας βρίσκουμε τα «πατήματά» μας χωρίς περισπαστικούς παράγοντες. Φυσικά και χρειαζόμαστε κάποιον να μας βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού αλλά όχι με το μωρό. Αφουγκραζόμενες την ενέργειά του με ηρεμία αντιλαμβανόμαστε όλα εκείνα τα σημάδια που μας δίνει για να το καταλάβουμε… και τότε, σεβόμενες τις ανάγκες του, όλα πάνε κατ’ ευχήν…

2)Οι ορμόνες: Η ευεργετική λειτουργία τους βοηθά τον οργανισμό να δυναμώσει και να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του. Μετά τη γέννηση, λόγω της αναγκαιότητας επαναφοράς των οργάνων στη θέση τους, η χημική τους σύσταση αλλάζει και συνάδει με μια συναισθηματική φόρτιση εξίσου ευεργετική για το συντονισμό που προαναφέραμε. Αξίζει να σημειωθεί πως η επιλόχεια κατάθλιψη κάπου εκεί καιροφυλακτεί…

3)Η ευθύνη: Η ευθύνη για τη σωματική και ψυχική υγεία του βρέφους επιβαρύνει και τους δύο γονείς καθώς καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για αυτό το ανήμπορο πλασματάκι ερήμην του! Αναγνωρίζοντας πως κάθε μικρό λάθος μπορεί να σταθεί μοιραίο για την ανάπτυξή του, το βάρος μοιάζει ασήκωτο!

4)Η ανεπάρκεια: Η ανεπάρκεια που νιώθουν οι νέοι γονείς είναι αναπόφευκτη… Ακόμη κι εμείς που ως ειδικοί βοηθάμε χρόνια γονείς, με τα δικά μας τα παιδιά αντιμετωπίζουμε τις ίδιες δυσκολίες! Γι’ αυτό μην πτοείστε. Ο συναισθηματισμός μπλοκάρει την καθαρή σκέψη, και τα λάθη είναι στο πρόγραμμα! Αυτό που σώζει την κατάσταση είναι η σωστή συμπεριφορά, και ο έγκαιρος επαναπροσδιορισμός. … και ναι! Τώρα, μπορούμε να απολαύσουμε το Θείο Δώρο της Μητρότητας!

Η κατάρα της κακιάς νεράιδας μόλις ξορκίστηκε! Απολαύστε, γλυκιές μου φρεσκο-μανούλες! Στο μεγαλείο σας, υποκλίνονται όλοι...

Ευχαριστούμε πολύ τη Νικόλ Καμβά, Ψυχολόγο/ Mentor & Executive Coach, www.nicolekamva.gr