Ευαγγελία Βλάχου:«Η ζωή είναι ωραία και αξίζει να πολεμάς για να συνεχίσεις να την απολαμβάνεις»

Η αλήθεια είναι πως είμαι ιδιαίτερα ευσυγκίνητη όταν ακούω ιστορίες γυναικών που έχουν να διηγηθούν τη δική τους προσωπική εμπειρία. Όταν όμως πρόκειται για γυναίκες μαχήτριες, τα δάκρυά μου αγγίζουν την χαρά και τον πόνο με τον ίδιο βαθύ και συγκινητικό τρόπο. Δάκρυα που δεν μπορούν να σταματήσουν να τρέχουν από τα μάτια μου... Τα συναισθήματα, πάντα ανάμεικτα: πόνος και λύπη από την μια ενώ από την άλλη η ελπίδα και ο ήλιος έρχεται αμέσως και τα ζεσταίνει, τα απαλύνει. Κάπως έτσι ένιωσα και με την Ευαγγελία....

Η Ευαγγελία είναι μια γυναίκα σαν εμένα και σαν εσένα. Προσπαθεί να ισορροπεί σε πολλούς ρόλους καθημερινά ,όπως όλες μας, αναζητά στιγμές ξεγνοιασιάς και αγάπης για την οικογένειά της, όπως όλες μας, και προσπαθεί καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο, όπως κι εμείς. Εκείνο όμως που κάνει ξεχωριστή την Ευαγγελία είναι αυτό που ίσως εγώ κι εσύ δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει . Ότι η ζωή -παρόλες τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματά της, τα λάθη, τις αποτυχίες, τα στραπάτσα και τις αναποδιές- είναι ωραία και αξίζει να πολεμάς για να συνεχίσεις να την απολαμβάνεις.

Η Ευαγγελία νόσησε με καρκίνο του μαστού δύο φορές και βγήκε νικήτρια. Μέσα από τον Σύλλογο «Άλμα Ζωής» και το εθελοντικό της έργο στηρίζει καθημερινά γυναίκες που βιώνουν την ίδια εμπειρία με εκείνη, προσπαθώντας να προσφέρει με όποιο τρόπο μπορεί στον Σύλλογο και στις γυναίκες που νοσούν.

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το «Άλμα Ζωής»;

Γνώρισα το «Άλμα Ζωής», αφού νόσησα για δεύτερη φορά από καρκίνο του μαστού, στις αρχές του 2017. Αναζητώντας πολύτιμες και έγκυρες πληροφορίες κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, παρακολούθησα κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια του προγράμματός του «Αποφασίζω γιατί γνωρίζω».

Υπήρχε κάποιο ιστορικό καρκίνου μαστού στην οικογένειά σας;

Δυστυχώς, ανήκω σε μια ομάδα αυξημένου κινδύνου, αφού τόσο η μητέρα μου όσο και η αδελφή της νόσησαν και πέθαναν από καρκίνο του μαστού. Επομένως, καταλαβαίνετε ότι πάντα υπήρχε ο φόβος ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και σε μένα. Ταυτόχρονα, ωστόσο, είχα μεγαλύτερο κίνητρο για να είμαι πολύ τυπική στον έλεγχο της υγείας μου και στη λεγόμενη «πρόληψη» που είναι σωτήρια.

Πώς βιώσατε την πρώτη περιπέτεια της υγείας σας; Ήταν κάτι που ξεπεράσατε εύκολα;

Όταν νόσησε για δεύτερη φορά η θεία μου, ο γυναικολόγος μου σύστησε να κάνω την πρώτη μου μαστογραφία σε ηλικία 35 χρονών, το 2003. Τότε διαπιστώθηκε ένα ύποπτο εύρημα και τελικά υποβλήθηκα σε μερική μαστεκτομή χωρίς να χρειαστεί άλλη θεραπεία. Με εξαίρεση τις λίγες μέρες που πέρασα στο νοσοκομείο, η ζωή μου συνεχίστηκε κανονικά όσον αφορά τις κοινωνικές και επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Πίστεψα ότι γενικά το ξεπέρασα εύκολα, αν και εκ των υστέρων νομίζω ότι δεν το επεξεργάστηκα αρκετά.

Σε τι φάση της ζωής σας ήσασταν μετά την πρώτη περιπέτεια της υγείας σας; Ήσασταν παντρεμένη;

Ήμουν νιόπαντρη και το είδα σα μια δυσάρεστη παρένθεση της ζωής μου που όμως έκλεισε. Θεώρησα τον εαυτό μου πολύ τυχερό – γιατί πράγματι ήμουν – και κυρίως προβληματίστηκα ως προς το αν μπορούσα να κάνω παιδί γιατί το ήθελα πολύ. Πέρασα ένα διάστημα αναζητώντας ιατρική διαβεβαίωση ότι ήταν ασφαλές να τεκνοποιήσω αλλά τελικά αντιλήφθηκα ότι σαφή απάντηση δεν επρόκειτο να πάρω. Η απόφαση ήταν καθαρά προσωπική υπόθεση.

Και η μητρότητα πότε ήρθε στη ζωή σας;

Δύο χρόνια μετά, το 2005, γέννησα την κόρη μου. Την ονόμασα Ελπίδα -για ευνόητους λόγους - και πραγματικά ήταν η καλύτερη απόφασή μου. Νομίζω ότι μου έδωσε ένα σημαντικό κίνητρο να προχωρήσω στη ζωή μου.

Την αντιμετωπίσατε χωρίς φόβο;

Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι υπήρχε ανησυχία και φόβος. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και μετά τον τοκετό, επισκεπτόμουν πολύ συχνά το γιατρό μου για ψηλάφηση αφού συχνά δημιουργούνταν διάφορες κύστεις στο στήθος. Και δε θήλασα, προκειμένου να μπορέσω να κάνω άμεσα κάποιες εξετάσεις. Σήμερα, η κόρη μου είναι 15 χρονών και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν!

Το γεγονός ότι ο καρκίνος επανήλθε, ήταν ένα σοκ για εσάς; Πότε τον ανακαλύψατε;

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, το 2017, σε έναν έλεγχο ρουτίνας διαπιστώθηκε ένας όγκος στο ίδιο στήθος. Το σοκ ήταν μεγάλο. Πίστευα ότι, αφού ήμουν τυπική στις εξετάσεις μου και αφού είχαν περάσει τόσα χρόνια, δε θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν ένας νέος καρκίνος, πολύ επιθετικός που χρειαζόταν δραστική αντιμετώπιση. Μαστεκτομή και χημειοθεραπεία, γονιδιακός έλεγχος… Στην αρχή ένιωθα προδομένη, σήμερα νιώθω τυχερή, γιατί είμαι εδώ και συνεχίζω να ονειρεύομαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους.

Ήταν μια δύσκολη στιγμή για εσάς… Οι δικοί σας άνθρωποι, ο σύζυγός σας, οι φίλοι σας, πώς σας βοήθησαν για να το ξεπεράσετε;

Αυτή τη φορά, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές, αφού αναγκάστηκα να σταματήσω τη δουλειά μου, λόγω της χημειοθεραπείας και των παρενεργειών της. Οι δικοί σου άνθρωποι συχνά νιώθουν αμηχανία, γιατί δεν ξέρουν πώς να φερθούν, δοκιμάζονται και οι ίδιοι από όλη αυτή την εμπειρία. Όμως οι σχέσεις μας έγιναν πιο ουσιαστικές γιατί βγήκαν στην επιφάνεια πολλά συναισθήματα και σκέψεις που πριν δεν εκφράζονταν. Έχω δυο καταπληκτικές αδελφές, ένα σύζυγο που με στηρίζει συνεχώς και μερικές πολύ καλές φίλες. Η συνταγή που λειτούργησε, τουλάχιστον σε μένα, ήταν να μη νιώσω εκτός της ζωής τους αλλά και να έχω τον απαραίτητο προσωπικό χρόνο να εκτονώσω τη θλίψη και τον πόνο μου. Πολλά τηλέφωνα, πολλές βόλτες, ταξίδια, διακοπές μου επέβαλαν μια κανονικότητα που είχα ανάγκη.

Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς -ούσα μητέρα- να διατηρήσετε τις ισορροπίες με την κόρη σας, σε μια νέα καθημερινότητα που έπρεπε να τα χωρέσει όλα: νοσοκομεία, χημειοθεραπείες, μητρότητα, υποχρεώσεις κλπ..

Η κόρη μου πήγαινε στην έκτη δημοτικού τότε. Δεν της έκρυψα τίποτα και η αντίδρασή της θα έλεγα πως ήταν υποδειγματική. Μου δήλωσε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα περνάμε πολύ περισσότερο χρόνο τώρα μαζί (γιατί η δουλειά μου ήταν απογευματινή) και απαιτούσε να συμμετέχω σε όλες τις σχολικές εκδηλώσεις και υποχρεώσεις της, γεγονός που δε μου επέτρεψε να βυθιστώ σε απομόνωση. Δεν ήταν πάντα σε θέση να καταλάβει, φυσικά, τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας, την κούραση και τους πόνους που μπορεί να προκαλέσει αλλά οι αγκαλιές της λειτουργούσαν πάντα ως φυσικό αναλγητικό. Ο άντρας μου ανέλαβε αγόγγυστα περισσότερες ευθύνες αλλά κι εγώ συνέχισα να κάνω αρκετές δουλειές γιατί με βοηθούσε να ξεφεύγω από αρνητικές σκέψεις.

Πόσο σας βοήθησε το «Άλμα Ζωής» στο να βρείτε ξανά τον εαυτό και την αισιοδοξία σας;

Μετά από την πρώτη επαφή που σας ανέφερα, απευθύνθηκα στο «Άλμα Ζωής» γιατί αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα και την νέα πραγματικότητα που αντιμετώπιζα. Ύστερα από μία συνάντηση με την κοινωνική λειτουργό του, παρακολούθησα το πρόγραμμα ψυχολογικής στήριξης «Ομάδα διαχείρισης αρνητικών συναισθημάτων» με δύο εξαιρετικές ψυχολόγους που με βοήθησε πολύ. Στο σημείο αυτό, να πω ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μιλήσεις με γυναίκες που βίωσαν την ίδια εμπειρία με σένα, γιατί νιώθεις ότι δεν είσαι μόνη και παίρνεις σημαντική πληροφόρηση και ενίσχυση. Συνήθως δε θέλεις να «βαρύνεις» κι άλλο τους δικούς σου ανθρώπους ενώ εκεί ένιωσα περισσότερο απελευθερωμένη να συζητήσω για τα προβλήματά μου που τελικά ήταν κοινά και σε πολλές άλλες γυναίκες. Γνώρισα πολύ ξεχωριστές γυναίκες και ανέπτυξα μερικές πολύ καλές φιλίες. Ακόμη θυμάμαι την πρώτη ζεστή αγκαλιά που μου έκανε η Παρασκευή, η γραμματέας τότε του Συλλόγου «Άλμα Ζωής», και είναι κρίμα που πλέον ο κορονοϊός έχει στερήσει αυτή την όμορφη κίνηση αγάπης σε όσες γυναίκες γίνονται τώρα μέλη.

Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε εθελοντικά με τον Σύλλογο;

Το 2017 είχα πάει ως απλή συμμετέχουσα στο «Race for the Cure®» με τον σύζυγό μου και είχα συγκινηθεί πολύ βλέποντας κάποιες survivors να χορεύουν και κάποιες άλλες να αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Ήταν ένα αισιόδοξο μήνυμα ζωής για κάθε γυναίκα με καρκίνο του μαστού που θέλησα κι εγώ να το ενστερνιστώ. Έτσι, στον Αγώνα του 2018 συμμετείχα κι εγώ σε ένα χορευτικό δρώμενο, ενώ στον Αγώνα του 2019 αφηγήθηκα τη δική μου ιστορία. Μέχρι τότε, μου ήταν πολύ δύσκολο να εκτεθώ σε κοινό και το θεωρώ μια προσωπική κατάκτηση. Γενικότερα, νιώθω την ανάγκη, όταν μπορώ, να συμμετέχω σε ενέργειες του Συλλόγου «Άλμα Ζωής», θέλοντας να ανταποδώσω κατά κάποιο τρόπο όσα μου έχει προσφέρει και βλέποντας το έργο που κάνει. Φιλοδοξία μου είναι να μπορέσω να εκπαιδευτώ για το «Reach to Recovery», το πρόγραμμα που προσφέρει εθελοντική στήριξη σε νοσοκομεία σε γυναίκες που νοσούν από καρκίνο του μαστού.

Μετά από τόσες προσπάθειες δίπλα σε γυναίκες-μαχήτριες που βγαίνουν νικήτριες, τι είναι αυτό που έχετε αποκομίσει;

Αυτό που μου μένει μετά από κάθε μου συνάντηση με αυτές τις γυναίκες είναι πάντα ένα χαμόγελο. Δεν ξέρω τι φαντάζεστε αλλά εμείς γελάμε πάρα πολύ σε κάθε συνάντηση! Κακά τα ψέματα, ο καρκίνος σε φέρνει αντιμέτωπος με το φόβο του θανάτου αλλά αυτό που αξίζει να καταλάβει κανείς από όλο αυτό είναι ότι η ζωή είναι ωραία και αξίζει να πολεμάς για να συνεχίσεις να την απολαμβάνεις

Το Race for the Cure® φέτος δηλώνει το παρόν σε digital μορφή. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό…

Αυτή είναι μια νέα εξέλιξη, φυσικά λόγω του Covid19. Το φετινό Greece Race for the Cure® είναι εντελώς διαφορετικό. Τριάντα διοργανώσεις του Αγώνα από όλη την Ευρώπη ενώνονται στις 25,26 και 27 Σεπτεμβρίου για να στηρίξουν τις ασθενείς με καρκίνο του μαστού και τους εργαζομένους στην υγεία συγκεντρώνοντας πόρους και συνεισφέροντας στην ευαισθητοποίηση του κοινού. Όσοι δηλώσουν συμμετοχή θα πάρουν το μπλουζάκι τους και θα τρέξουν μόνοι ή με την παρέα τους σε κάποιο εξωτερικό ή εσωτερικό χώρο τραβώντας φωτογραφίες και βίντεο και μοιράζοντάς τα στα κοινωνικά δίκτυα. Δίνουν έτσι την ευκαιρία να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται σημαντικά προγράμματα ψυχοκοινωνικής στήριξης για γυναίκες που νοσούν αλλά και ενημέρωσης όλων των γυναικών σε σχέση με την πρόληψη.

Πώς μπορούμε όλες εμείς να προσφέρουμε στο «Άλμα Ζωής»;

Πρώτα πρώτα, μπορείτε να συμμετέχετε στον αγώνα ενημερώνοντας και τους φίλους σας ώστε να στείλετε ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στον καρκίνο του μαστού. Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά τον σύλλογο μέσα από δωρεές, μπορείτε να προτείνετε σε κάποια γυναίκα που νοσεί να έρθει σε επικοινωνία μαζί του, για να ενημερωθεί πλήρως και υπεύθυνα για ζητήματα που αφορούν την ασθένειά της και τα δικαιώματά της. Ακόμη, μπορείτε να δωρίσετε τα μαλλιά σας για το πρόγραμμα «Χάρισε δύναμη», ώστε να δοθούν περούκες σε γυναίκες που τις έχουν ανάγκη και δεν έχουν την απαιτούμενη οικονομική δυνατότητα.

Υπάρχει κάτι που θέλετε να πείτε σε όλες τις γυναίκες που φοβούνται στην ιδέα της εμφάνισης ενός καρκίνου στο στήθος;

Να μην αμελούν τον ετήσιο έλεγχό τους με μαστογραφία και υπέρηχο, γιατί μόνο έτσι μπορούν να προλάβουν οτιδήποτε κακό εν τη γενέσει του. Ο καρκίνος του μαστού δεν κάνει διακρίσεις και δυστυχώς πλήττει ολοένα και μικρότερες ηλικίες. Ειδικά όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό πρέπει να επιδεικνύουν μεγαλύτερη φροντίδα στον έλεγχό τους. Τις διαβεβαιώνω, ωστόσο, ότι η επιστήμη, έχει προχωρήσει πολύ και έχει πολλά όπλα στη διάθεσή της για να παρέχει σε όσες γυναίκες νοσήσουν την κατάλληλη θεραπεία και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους για πολλά χρόνια.

Και σε εκείνες που έχουν ήδη νοσήσει; Τι μήνυμα στέλνετε;

Φιλενάδες, ξέρω πως φοβάστε, πως περάσατε ή περνάτε ακόμη δύσκολα. Μη διστάσετε να μιλήσετε, να επικοινωνήσετε, να διεκδικήσετε τα δικαιώματά σας και την καλύτερη δυνατή περίθαλψη. Ζητήστε βοήθεια όταν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να αντεπεξέλθετε μόνες σας. Αγαπήστε τον εαυτό σας περισσότερο! Η ζωή μπορεί να μας έβαλε «τρικλοποδιά» αλλά αξίζει να σηκωθούμε πάλι και να συνεχίσουμε.