Σοφία Μπεκατώρου: «Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να συνδυάσει μητρότητα και πρωταθλητισμό»

Έχει τιμήσει την Ελλάδα σε δύο Ολυμπιακές διοργανώσεις, κατακτώντας ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004) και ένα χάλκινο μετάλλιο στο Πεκίνο (2008). Η Σοφία Μπεκατώρου ξεκίνησε την Ιστιοπλοϊα σε ηλικία 8 ετών και μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να βρίσκεται στη θάλασσα, που τόσο πολύ αγαπά! Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο σπουδαιότερός της ρόλος όμως είναι εκείνος της μαμάς, ένας ρόλος που δεν θα άλλαζε με τίποτα! Η Σοφία μιλά στο Queen Plus για τον πρωταθλητισμό, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο χώρο του αθλητισμού,το ρόλο της γυναίκας αθλήτριας στην Ελληνική πραγματικότητα αλλά για την καθημερινότητά της ως εργαζόμενη μητέρα!

Πώς αποφάσισες ν΄ασχοληθείς με την Ιστιοπλοΐα;

Από πολύ μικρή ηλικία αγαπούσα τα αθλήματα. Ο πατέρας μου είχε αγοράσει ένα σκαφάκι για τα αδέρφια μου που τελικά δεν έμειναν στο χώρο της ιστιοπλοΐας. Ένα απόγευμα όταν πήγαινα 3 δημοτικού ένας συμμαθητής μου με παρότρυνε να πάω στον όμιλο. «Περνάμε πολύ ωραία», μου είπε και είχε δίκιο. Από τότε δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι με το άθλημα.

Συνάντησες δυσκολίες σ’ ένα ανδροκρατούμενο άθλημα;

Πάρα πολλές. Από όταν ξεκίνησα ήμουν το μοναδικό κορίτσι στην ομάδα, αργότερα το μοναδικό κορίτσι που κοντράριζε στα ίσια τα αγόρια αθλητές, όταν μεγάλωσα η μοναδική γυναίκα υπεύθυνη στρατηγικής σε μεγάλες αγωνιστικές ομάδες με άνδρες, το 2016 πρώτη Ελληνίδα σημαιοφόρος σε Ολυμπιακούς αγώνες και τώρα η μοναδική Ελληνίδα κυβερνήτης σε ιπτάμενη Ολυμπιακή κατηγορία. Ευτυχώς πολλά κορίτσια και γυναίκες προχώρησαν στο άθλημα και εύχομαι σύντομα να μην αποτελώ πλέον μοναδική περίπτωση. Όταν ανοίγεις δρόμο όμως και σε άλλους ανθρώπους βιώνεις μια δύσκολη περίοδο που διαρκεί χρόνια και συνοδεύεται με μεγάλη ψυχολογική επιβάρυνση, μέχρι να ξεπεραστούν τα στερεότυπα και να σε αντιμετωπίσουν με βάσει τις ικανότητές σου και όχι το φύλο σου.

Πώς σε αντιμετωπίζουν οι συναθλητές και οι συναθλήτριές σου τώρα πια, μετά τις μεγάλες σου διακρίσεις στο άθλημά σου;

Στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλος σεβασμός όχι τόσο για τις διακρίσεις, αλλά για τη συνεχή πορεία μου στο χώρο της ιστιοπλοΐας και στον τρόπο και τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζω κάθε ξεχωριστή πρόκληση. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, γιατί συνήθως οι νεότεροι βλέπουν το αποτέλεσμα χωρίς να γνωρίζουν την πορεία και τις δυσκολίες. Πολλές φορές το θεωρούν τύχη, άλλοι πιστεύουν ότι οι χορηγίες έχουν φέρει αποκλειστικά τα θετικά αποτελέσματα. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι εκτός από μια αθλήτρια δεν με ρωτάνε Έλληνες αθλητές για τεχνικά θέματα. Παρατηρώ ότι λόγω του γρήγορου ρυθμού μου ζούμε οι άνθρωποι αναζητούν γρήγορα αποτελέσματα σε πολλούς τομείς. Ότι αξίζει όμως δεν έρχεται πάντα εύκολα. Χρειάζεται να δίνουμε περισσότερη αξία στις εμπειρίες. Δεν λησμονώ ποτέ πόσο αξίζει ο χρόνος δίπλα σε καλούς ανθρώπους.

Μίλησε μου για τις Ολυμπιακές σου νίκες; 2 φορές Ολυμπιονίκης! Ποιες στιγμές είναι χαραγμένες στη μνήμη σου;

Τα δύο ολυμπιακά μετάλλια ήταν ξεχωριστά και ήρθαν με διαφορετικές ομάδες υπό ακραίες συνθήκες και τις δύο φορές. Με την Αιμιλία Τσουλφά ήμασταν φαβορί, αλλά έπρεπε να ξεπεράσω ένα σοβαρότατο τραυματισμό και μια επέμβαση στη σπονδυλική μου στήλη 3 μήνες πριν την Ολυμπιάδα. Πριν τους αγώνες περπατούσα με δυσκολία. Η επιμονή της ομάδας μας, η πίστη που είχαμε στη δουλειά και τη δύναμη και η εμπιστοσύνη που είχαμε η μια για την άλλη σε συνδυασμό με τη βοήθεια των οικογενειών μας ήταν οι απαραίτητοι καταλύτες για το τελικό αποτέλεσμα. Το 2008 και η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου με τη Σοφία Παπαδοπούλου και τη Βιργινία Κραβαρίωτη ήταν επίσης μια κορυφαία στιγμή για το άθλημά μας και την Ελλάδα καθώς ήρθε μετά από μια αναγκαία αλλαγή πληρώματος 5 μήνες πριν την Ολυμπιάδα. Ήταν εξαιρετική στιγμή να ηγηθώ μιας ομάδας με νεότερες αθλήτριες που έγιναν Ολυμπιονίκες και συνέχισαν στο χώρο να δημιουργούν.

Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να κάνει πρωταθλητισμό;

Ίσως το δύσκολο δεν είναι να είσαι γυναίκα, αλλά να είσαι μητέρα και να κάνεις πρωταθλητισμό. Ο αγωνιστικός αθλητισμός δημιουργεί πολλούς χρονικούς περιορισμούς για προσωπική και κοινωνική ζωή. Σου δίνει όμως τη δυνατότητα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να εξελιχθείς. Ως μητέρα βάζοντας πλέον σε προτεραιότητα τα παιδιά, ο πρωταθλητισμός έρχεται σε άμεση σύγκρουση δημιουργώντας καθημερινά όχι μόνο διαδικαστικά προβλήματα αλλά και ενοχικές σκέψεις. Κάθε ώρα μακριά από τα παιδιά και τις υποχρεώσεις τους πρέπει να έχει κάποια λογική εξήγηση και όταν ο πρωταθλητισμός δεν γίνεται σε επαγγελματική βάσει τότε ακούγεται κάπως παράλογο το όλο εγχείρημα.

Τι έχεις στερηθεί στην καθημερινότητά σου; Σε προσωπικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο;

Έχω στερηθεί πολλές εμπειρίες κυρίως στην προσωπική μου ζωή. Αναγκάζομαι να λέω όχι σε φίλους και οικογένεια αλλά και σε επαγγελματικές ευκαιρίες, ώστε να δοθώ με τον καλύτερο τρόπο στην προσπάθεια που έχω αποφασίσει να κάνω. Πρώτα στη λίστα είναι τα παιδιά μου οπότε όταν δεν ασχολούμαι με τη θάλασσα και το σκάφος, την αφιερώνω σε εκείνα. Μετά τους Ολυμπιακούς στο Τόκιο όμως αυτό θα αλλάξει.

Περιέγραψέ μου την καθημερινότητά σου;

Σηκώνομαι το πρωί , μαγειρεύω τα γεύματα της μέρας και ετοιμάζω πρωινό για τα παιδιά. Όταν πάνε σχολείο αφιερώνω περίπου 2 ώρες στα διαδικαστικά και οργανωτικά της ολυμπιακής προετοιμασίας (εξεύρεση χορηγών, λογιστικά, εισιτήρια, οργάνωση αγώνων) και μετά πάω στο σκάφος. Χρειαζόμαστε περίπου μια ώρα με τον Αιμίλιο Μόνο (συναθλητής μου) για να ετοιμάσουμε το σκάφος και μετά μπαίνουμε στη θάλασσα για 3 ώρες εντατικής προπόνησης. Όταν τελειώσουμε χρειαζόμαστε άλλη μια ώρα να μαζέψουμε τον εξοπλισμό και μετά πάω σπίτι να παραλάβω τα παιδιά. Τρώμε όλοι μαζί μεσημεριανό, κάνουν τις εργασίες τους και ξεκινάμε τις αθλητικές τους δραστηριότητες. Στις 9 επιστρέφουμε όλοι μαζί σπίτι. Κάνουν μπάνιο και κοιμόμαστε περίπου στις 10.

Μαμά, επαγγελματίας, γυναίκα καριέρας. Πώς συμβαδίζουν όλα αυτά;

Είναι πολύ δύσκολο να μείνεις στον ανταγωνισμό όταν οι προτεραιότητές σου αλλάζουν. Έμαθα να λέω όχι σε πράγματα που δεν έχουν τόση αξία για μένα ακόμη και αν αυτό σημαίνει να μην είμαι αρεστή στους άλλους ή να μου στερεί επιπλέον ευκαιρίες. Δίνω χρόνο μόνο σε όσους εμπιστεύομαι, σέβομαι και νιώθω καλά. Δυστυχώς δεν περισσεύει χρόνος για τίποτε άλλο.

Ποιες δύσκολες στιγμής της ζωής σου σ’ έκαναν ν’ αναθεωρήσεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή;

Το χειρουργείο στη μέση μου, η αλλαγή της ομάδας μου το 2008, ο χαμός της αδερφής και τη μητέρας μου με έκαναν να αναθεωρήσω πράγματα που νόμιζα ότι ήταν σημαντικά για μένα. Έμαθα να δίνω μεγάλη αξία στο τώρα γιατί δεν ξέρω αν υπάρχει αύριο. Θέλω να είμαι πάντα παρούσα σε ότι κάνω και θέλω να βρίσκομαι εκεί που νιώθω χαρούμενη. Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν μου αρέσουν πράγματα που ίσως αρέσουν σε άλλους και δεν προσπαθώ να καταπιέσω ούτε να καταπιεστώ.

Υπάρχουν πράγματα που θέλεις οπωσδήποτε να ζήσεις μέσα στην επόμενη χρονιά;

Θέλω να έχουμε όλοι υγεία και να υπάρχει λιγότερος πόνος στον Κόσμο! Ως ομάδα θέλω να αγωνιστούμε και να διακριθούμε στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Τόκιο. Θέλω να οδηγήσω έναν νέο αθλητή σε ένα δρόμο εμπειριών και να ωριμάσουμε μέσα σε κάτι εντελώς διαφορετικό όπως είναι ικανότητα να πετάς σε ένα καταμαράν και να είσαι ο καλύτερος του κόσμου. Θέλω τα παιδιά μου να δουν τη μητέρα τους να αγωνίζεται καθημερινά για τους στόχους της για να μπορούν και αυτά να κάνουν το ίδιο.

Θέλω να δω την Ελλάδα ψηλά γιατί δεν μας λείπει ούτε το μυαλό ούτε οι ικανότητες. Και θέλω να είμαι η πρώτη μητέρα που τα καταφέρνει ώστε να δώσω δύναμη και σε άλλες να επανέλθουν μετά από μια εγκυμοσύνη. Είναι σημαντικό όσες μητέρες θέλουν να έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στον επαγγελματικό χώρο χωρίς να βιώνουν απόρριψη ή αμφισβήτηση.

Γυρίζοντας το βλέμμα σου πίσω, ποια πράγματα θα άλλαζες στη ζωή σου;

Καλώς ή κακώς πορευόμαστε με σωστά και τα λάθη μας. Τα έχω αποδεχθεί γιατί είναι οι εμπειρίες που μας μαθαίνουν περισσότερο.

Τι συμβουλεύεις τις γυναίκες της ηλικία σου;

Να ασχολούνται με ότι αγαπούν. Η ικανοποίηση να κάνεις στη ζωή σου αυτό που θες δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τη ζωή μας εκτός από εμάς. Οι δυσκολίες σταματούν μόνο όσους δεν θέλουν προχωρήσουν πραγματικά σε κάτι.

Τι δεν αντέχεις πια και τι σε γοητεύει;

Δεν αντέχω την υποκρισία και να λειτουργεί κάποιος εις βάρος κάποιου άλλου.. Εκτιμώ πολύ την ειλικρίνεια και όσους έχουν αξίες.

Το ωραιότερο βιβλίο που διάβασες τελευταία και μας το συστήνεις ανεπιφύλακτα.

«Το δώρο του θυμού» που είναι η ιστορία του Γκάντι μέσα από τα μάτια του εγγονού του.