Ολοένα και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να εργαστούν ως freelancers ή ελεύθεροι επαγγελματίες με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών.
Κάποιες γιατί αντίκρισαν την πόρτα της εξόδου από την εργασία τους χωρίς να το έχουν επιλέξει (π.χ λόγω οικονομικής κρίσης, ηλικίας, μητρότητας ή ακόμη και υψηλού μισθού) και κάποιες άλλες γιατί πολύ απλά αποφάσισαν πως το να εργάζονται από τον χώρο τους ,τις κάνει πιο δημιουργικές και πιο ανεξάρτητες.
Πολλές φορές όμως η «ελεύθερη» εργασία κρύβει κινδύνους για την ψυχολογία μας, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς.
Μια νέα έρευνα εξηγεί την ψυχολογία των γυναικών που ενώ έχουν αποφασίσει να δουλεύουν μόνες τους ως ελεύθεροι επαγγελματίες , εμφανίζουν σημάδια κατάθλιψης ή έντονου στρες! Όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, οι άνθρωποι που μετρούν τον χρόνο ως χρήμα τείνουν να είναι πολύ πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που δεν το κάνουν, επειδή οι μη εργάσιμες ώρες ξαφνικά φαίνονται λιγότερο «σημαντικές».
Συνεπώς ο «ελεύθερος» χρόνος γίνεται ενοχικός επειδή υπάρχει ένα κόστος που συνδέεται με αυτόν. Πολλοί Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι πέφτουν σε αυτή την παγίδα. Μια μελέτη του 2016 διαπίστωσε ότι το 63 % των ερωτηθέντων, συνδύαζαν το χρόνο με το χρήμα και σαφώς εκδήλωναν σημάδια κόπωσης και δυσαρμονίας ενώ το μικρότερο ποσοστό των ανθρώπων που απολάμβαναν τον ελεύθερο χρόνο τους χωρίς να τον συνδυάζουν με σπατάλη χρημάτων, είχαν ευημερία.
Παρόλο που το άγχος του χρόνου (έναντι του χρήματος) μπορεί να είναι πιο έντονο για τους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν είναι βέβαια οι μόνοι που προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν. Σε μια πρόσφατη έρευνα 2,5 εκατομμυρίων Αμερικανών, το 80% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν είχαν αρκετό χρόνο να κάνουν ό, τι ήθελαν κάθε μέρα. Η ψυχολόγος Ashley Whillans, καθηγητρια στο Business School του Χάρβαρντ, η οποία μελετά την «φτώχεια του χρόνου» (γνωστή επίσης και ως αίσθηση ότι έχεις καθυστερήσει 20 λεπτά σε όλα στη ζωή σου), το αποδίδει σε ένα όλο και πιο ασταθές τοπίο εργασίας. «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες θέσεις εργασίας για 10 ή 15 χρόνια, όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές, γεγονός που οδηγεί σε μια αίσθηση οικονομικής ανασφάλειας», λέει. «Δεν πρόκειται για το πόσο οικονομικά ασφαλείς είστε πραγματικά, ή πόσα χρήματα έχετε στην τράπεζα, αλλά πώς αισθάνεστε απέναντι στη ζωή σας».
Μήπως λοιπόν να ξανασκεφτούμε τους στόχους μας;
