Δύο Ιταλίδες σε μια συναρπαστική εμπειρία στο Μπαγκλαντές

Τον περασμένο Μάρτιο, όταν η επιδημία του covid19 μετατρεπόταν σε πανδημία τραβώντας τα βλέμματα όλου του πλανήτη, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν πόσο πολύ θα άλλαζαν οι ζωές μας. Για τα δύο κορίτσια που θα μιλήσουμε παρακάτω, η αλλαγή αυτή τις βρήκε τη στιγμή που είχαν ήδη αποφασίσει να αφήσουν πίσω την πρότερη καθημερινότητά τους. Είχαν αποφασίσει να αφήσουν την Ιταλία για το Μπανγκλαντές και να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία εθελοντισμού με το πρόγραμμα EU Aid Volunteers.

To πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα σε έναν μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων εθελοντών να υποστηρίξουν, με τις δεξιότητές τους, τις ευάλωτες τοπικές κοινότητες των αναπτυσσόμενων χωρών στην ενδυνάμωσή τους ώστε να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν σε πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους, να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά από κάποια ενδεχόμενη φυσική καταστροφή ή να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους φυσικούς τους πόρους.

Για την Illaria Ferrari η εμπειρία ξεκίνησε από το γραφείο της ActionAid στο Μπανγκλαντές. Στο πρόγραμμά της ήταν η παρακολούθηση και αξιολόγηση των προγραμμάτων της οργάνωσης στη χώρα κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να αφιερώνει αρκετό χρόνο στις τοπικές κοινότητες. Εκεί όπως λέει είδε τα πιο αγνά χαμόγελα που έχει δει ποτέ! «Οι ντόπιοι ήταν πολύ φιλόξενοι μαζί μας και πρόθυμοι να γνωρίσουν ανθρώπους από διαφορετικά μέρη. Κάθε φορά που πήγαινα ανυπομονούσα για την επόμενη συνάντηση. Εκεί παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν γυναίκες και παιδιά χαμογελούν πλατιά. Όλοι αγωνίζονται για κάτι, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να καθίσεις μαζί με τους ανθρώπους και να ακούσεις τις ιστορίες τους, για να μπορέσεις πραγματικά να κατανοήσεις τις ανάγκες τους», δηλώνει σήμερα έχοντας επιστρέψει πίσω στην Ιταλία. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η ίδια, η Illaria ήταν κυρίως γαστρονομικής φύσεως, καθώς όπως μας είπε χαμογελώντας, το φαγητό ήταν πολύ πικάντικο! Παρόλα αυτά απόλαυσε ιδιαίτερα τις τηγανιτές μελιτζάνες και το puri, ένα είδος τηγανιτού ψωμιού!

Από την πλευρά της η Illaria Citerei, (ναι και οι δύο κοπέλες ονομάζονται Illaria) απόλαυσε ιδιαίτερα τις συζητήσεις με τους συναδέλφους τις στις ταράτσες, τις διαπολιτισμικές βραδιές με τους νέους στη Ντάκα, τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα στο φεστιβάλ Shakrain στην παλιά Ντάκα. Σε επαφή και εκείνη με τις κοινότητες και τον ντόπιο πληθυσμό ασχολήθηκε εκτενώς με τη λειτουργία και διαχείριση του ανθρωπιστικού τομέα στο σύνολό του. Η προσαρμογή σε μία νέα κουλτούρα και σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, ήταν η πρόκληση για εκείνη, όμως έτσι μπόρεσε να δοκιμάσει τον εαυτό της και τελικά να ζήσει μία συναρπαστική εμπειρία!

Όπως μας είπαν και οι δύο, η εμπειρία που έζησαν τους έδωσε πάρα πολλά! Πρώτα από όλα, τους έδωσε γνώσεις και νέες δεξιότητες για να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους, τους έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβουν αν θέλουν να απασχοληθούν στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας και τελικά τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, ενώ παράλληλα κέρδισαν εργασιακή εμπειρία. Όμως αυτό που πάνω από όλα κέρδισαν είναι η ουσιαστική επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους με άλλη κουλτούρα και η κατανόηση των αναγκών τους.

Όντας στο πεδίο, οι εθελοντές και εθελόντριες βρίσκονται σε συνεχή συνεργασία με τους ανθρώπους της εκάστοτε τοπικής κοινότητας και των τοπικών οργανώσεων. Την ίδια στιγμή, μέσω της παρουσίας τους εκεί δίνουν σε καθημερινή βάση τη δυνατότητα στις συνεργαζόμενες τοπικές οργανώσεις να αποκτήσουν ακόμη περισσότερες γνώσεις αναφορικά με τον τρόπο διαχείρισης εθελοντών. Εκτός από τη διεύρυνση της επαγγελματικής τους εμπειρίας, έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας, σχεδιασμένα βάσει των αναγκών των αναπτυσσόμενων χωρών. Με τις δεξιότητές τους, συνεισφέρουν άμεσα στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων των τοπικών κοινοτήτων και γνωρίζουν την καθημερινότητα τους.