«Κάθε μέρα έχει μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί, επειδή οι μέρες μας είναι φτιαγμένες από ιστορίες. Οι επιστήμονες λένε ότι είμαστε φτιαγμένοι από μικρά σωματίδια, τα άτομα, αλλά εμένα ένα πουλάκι μου είπε ότι είμαστε φτιαγμένοι από ιστορίες»,
Εδουάρδο Γκαλεάνο
Ζούμε τις ιστορίες μας δεν ζούμε τα πραγματικά γεγονότα.
Σήμερα θέλω να σας πω μια ιστορία για τις ιστορίες που πλάθουμε γύρω από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που μας συμβαίνουν. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια γνώση που εάν τη χρησιμοποιήσετε μπορείτε να ελαφρύνετε πολύ τις δύσκολες καταστάσεις, να νιώσετε ότι δεν είστε έρμαια των γεγονότων που σας συμβαίνουν, να αισθανθείτε περισσότερο δυνατές και έτοιμες να δράσετε ή να αντιδράσετε σε όσα σας ενοχλούν με καθαρό μυαλό και καλύτερη διάθεση.
Πλησιάστε έναν άνθρωπο, οποιονδήποτε άνθρωπο, για να κάνετε ένα πείραμα. Ρωτήστε τον για την πιο άτυχη στιγμή του, για κάτι που τον ενόχλησε ή τον αναστάτωσε και αφήστε τον να σας πει την ιστορία του.
Θα διαπιστώσετε ότι έχει αρχή, μέση και τέλος. Τα πραγματικά γεγονότα είναι καλυμμένα από λεπτομέρειες στις οποίες επικεντρώθηκε, δικά του συναισθήματα, δικές του ερμηνείες και πιθανόν είναι δύσκολο τελικά να ξεχωρίσεις τι πραγματικά, αντικειμενικά συνέβη πέρα από τη δική του υποκειμενική οπτική.
Η ιστορία του είναι η αλήθεια του και είναι αυτή που θα αποθηκεύσει στην αρχειοθήκη του μυαλού. Κάθε φορά που θα την επιλέγει, θα πατάει το play και η ιστορία θα ξεδιπλώνεται ξανά, ίσως εμπλουτισμένη κάθε φορά και με μερικές ακόμα λεπτομέρειες που θα την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα και περισσότερο υποκειμενική. Μόλις την ξαναζήσει μέσω της αφήγησής του θα την αρχειοθετήσει έχοντας κάνει “Αποθήκευση αρχείου ως…” στη νέα εμπλουτισμένη εκδοχή.
Ήρθε στο γραφείο πριν λίγες ήμερες η Ναταλία Π. Ήταν η πρώτη μας συνάντηση. Υπάρχει μια διαδικασία με όλους τους νέους πελάτες. Μόλις έρθουν στο γραφείο με χαιρετούν χαμογελαστοί, σχολιάζουν κάτι για το χώρο, μοιάζουν να νιώθουν καλά. Τους ρωτώ εάν θέλουν καφέ, κάθονται στην ευρύχωρη πολυθρόνα, απολαμβάνουν τη θέα και περιμένουν να κάτσω απέναντί τους για να ξεκινήσουμε. Μέχρι εδώ όλα είναι ευχάριστα, ευγενικά και χαλαρά. Μόλις όμως κάνω την πρώτη ερώτηση: “Πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω” γίνεται η πρώτη μεγάλη αλλαγή. Το βλέμμα συνοφρυώνεται, το χαμόγελο συνήθως εξαφανίζεται, η έκφραση του προσώπου βαραίνει και αρχίζουν να αφηγούνται την “Ιστορία”. Χρειάζομαι περισσότερο από 10 λεπτά συνήθως για να διευκρινίσω και να ξεχωρίσω τα γεγονότα από την “ιστορία” τους. Η ιστορία μοιάζει να είναι ιερή, αντικειμενική, μοναδική και αδιαμφισβήτητη. Είναι όμως; Μήπως είναι απλά οι ερμηνείες που υποκειμενικά δίνουμε σε αυτό που συμβαίνει; Θα μπορούσαμε να έχουμε δώσει διαφορετική, περισσότερο ενδυναμωτική και θετική ερμηνεία;
Φυσικά και θα μπορούσαμε. Άλλωστε αυτή είναι η δική μου δουλειά. Να σου δείξω πως να ερμηνεύεις τα γεγονότα με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ικανή και δυνατή για να προχωρήσεις, να αποφασίσεις, να δράσεις και να φέρεις αποτελέσματα καλά για εσένα και για τους άλλους γύρω σου.
Η ιστορία που λες είναι η ιστορία που θα βιώσεις. Τώρα που το ξέρεις, ποια θα είναι η δική σου ιστορία;
Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και τα σχόλιά σας στο info@marealaoutari για να γίνουμε μια μεγάλη, δυνατή παρέα!
